اینجا دنیاست...

جایی که وقتی زانوهایت را از شدت تنهایی و اندوه بغل گرفته ای به جای همدردی برایت سکه و پول می اندازند ....

آدم های ساده را دوست دارم.
همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند.
همان ها که برای همه لبخند دارند. همان ها که همیشه هستند، برای همه هستند.
آدم های ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعت ها تماشا کرد؛

بسکه هر کسی از راه می رسد یا ازشان سوء استفاده می کند

یا زمینشان می زندیا درس ساده نبودن بهشان می دهد.
آدم های ساده را دوست دارم.
بوی ناب “آدم” می دهند…

سکوت و صبوری م را به حسابِ ضعف و بی کسی ام نگذار

دلم به چیزهایی پای بند است

که تو یادت نمی آید...!

تلنگری بزنی، آوار می شوم....

شکستنی تر از آنم که محتاجِ سنگی باشم

کسانی دل میشکنند بدانند وآگاه باشند که یک روز به همان درد مبتلا میشوند

وقتی‌ میشکنم …….

خوب نگاهم کن ..

شاید روزی ..

به دنبال تکه‌هایم بگردی .. !!!!